Terry Pratchett w kolorach magii

Terry Pratchett to jeden z najpopularniejszych (jeżeli nie najpopularniejszy) pisarz fantasy. Jego książki rozchodzą się w ogromnych nakładach, przetłumaczono je aż na 33 języki, a sam Pratchett jest najchętniej czytanym autorem w Wielkiej Brytanii, a w Stanach Zjednoczonych siódmym ulubionym pisarzem nie z USA. To twórca słynnego cyklu „Świata Dysku”, który liczy już sobie 39 części. Mimo tak miażdżącej liczby egzemplarzy w obrębie jednej serii książek, jej popularność nie słabnie. W czym tkwi fenomen Terry’ego Pratchetta? Zanim Pratchett stał się sławnym pisarzem, był dziennikarzem. Pierwszy swój komercyjny tekst opublikował w wieku 15 lat, w wieku 17 porzucił szkołę, by zatrudnić się w gazecie. Z kolei pierwszą powieść pt. „Drwal” wydał , gdy ukończył 23 lata. Rozpoczynająca cykl część „Świata Dysku” („Kolory magii”) pojawiła się dwanaście lat później, czyli w roku 1983. Nie osiągnęła dobrej sprzedaży, przyczyną tego nie była jednak zła jakość książki, a kiepska kampania reklamowa. Następny tom („Blask fantastyczny”, 1986) osiągnął już status bestsellera. Od tamtej pory pisarz wykazuje się wyjątkową pracowitością – pisze średnio dwie książki rocznie. W swojej twórczości odznacza się wyjątkowym poczuciem humoru, gibkością języka i nieograniczoną wyobraźnią. „Świat Dysku” nie jest bowiem pisany całkiem „na serio”. Mimo że opisuje obcy nam, fantastyczny świat, tak naprawdę komentuje i parodiuje naszą rzeczywistość. Każdy tom posiada ogólny temat, w ramach którego odbywa się satyra. I tak, „Równoumagicznienie” parodiuje zjawisko feminizmu, Eryk – „Fausta” i biurokrację, „Wyprawa czarownic” – turystykę, „Ciekawe czasy” – totalitaryzm, „Pomniejsze bóstwa” – religię i filozofię, „Straż!Straż!” – kryminały, „Ruchome obrazki” – Hollywood, itd. itp. Dzięki niewiążącej fabule, czytając Pratchetta, nie trzeba zważać na kolejność wydanych tomów. Poza tym pisarz wydał jeszcze kilka książek spoza najsłynniejszej serii fantasy. Oprócz wcześniej wspomnianego „Drwala” są to m.in. : „Kot w stanie czystym” (o obyczajach kota domowego), „Ciemna strona słońca” (powieść science-fiction), „Dobry omen” (parodia cyklu „Omen” napisana wspólnie z Neilem Gaimanem”) czy „Nacja” (powieść przygodowa dla młodszego czytelnika). Pratchetta czyta się niezwykle dobrze – szybko, sprawnie, z uśmiechem (czasem lekturze towarzyszą nawet parsknięcia szczerego śmiechu). Prywatnie 62-letni pisarz jest nieuleczalnie chory na alzheimera. W związku z tym już od kilku lat aktywnie prowadzi kampanię na rzecz eutanazji. Sam głośno mówi o tym, że chciałby wybrać moment, w którym odejdzie, bo choroba i życie go przerosną. W ramach swojej akcji nakręcił niedawno film dokumentalny, na którym Peter Smedley, cierpiący na stwardnienie rozsiane poddaje się śmierci na życzenie. Dokument wzbudził wiele kontrowersji, szczególnie że pokazano go telewizji publicznej. W Wielkiej Brytanii, podobnie jak w Polsce, eutanazja jest nielegalna. EPILOG
Niestety, Terry Pratchett zmarł 12.03.2015 roku. Miał 66 lat. O jego śmierci poinformował wydawca. Na koncie twitterowym koncie pisarza pojawiał się znamienna wiadomość "THE END".