Stephen King powraca z nowym tomem "Mrocznej Wieży"

Stephen King w świadomości czytelników funkcjonuje przede wszystkim jako niezrównany autor horrorów. To spod jego ręki wyszły tak głośne książki, jak: „Lśnienie”, „Carrie”. „Misery” czy „Smętasz dla zwierzaków”. King, będąc jednym z najbardziej płodnych współczesnych pisarzy, nie dał się na szczęście zamknąć w ramach jednego gatunku. Udowadniają do to choćby: „Skazani na Shawshank” (dłuższe opowiadanie z tomu „Cztery pory roku”), „Zielona mila” czy „Colorado Kid”. Z prawdziwym talentem do trafnego opisywania ludzkich zachowań, zaglądania im do domów, odzwierciedlania w szczególe autentyczności naszego życia, dawno już wyszedł poza zwyczajne straszenie. Jest wśród jego imponującego dorobku dzieło wyjątkowe, czyli długa, ciągnąca się przez siedem tomów saga pt. „Mroczna Wieża”. Sam King nie waha się jej nazywać dziełem życia, mimo że tematycznie zupełnie odróżnia się ona od jego całego dorobku. „Mroczna wieża” napisana jest bowiem w stylistyce fantasy. Ponoć poczytny autor zamarzył, by ją stworzyć, będąc jeszcze młodym chłopakiem. Pierwszy tom cyklu pt. „Roland” na rynku ukazał się w 1982 roku – cała reszta powstawała długo i mozolnie. Na siódmy, i w zamierzeniu ostatni tom, fani musieli czekać aż do roku 2004. Wielu czytelników Kinga właśnie cykl „Mrocznej Wieży” uważa za najbardziej magiczną, kultową i niezwykłą powieść w dorobku tegoż hiperznanego autora. Dzisiaj King powraca z kolejną częścią sagi. Informacja o powstawaniu kontynuacji pojawiła się jakiś czas temu i wywołała wśród czytelników zarówno entuzjazm, jak i niepokój – dobrze jest wracać do ulubionej serii, ale czy będzie to powrót szczęśliwy? Czy Kingowi uda się powrócić do tamtego klimatu i zaczarować jeszcze raz swoich czytelników? Jak zareagują fani Rolanda? Polska premiera „Wiatru przez dziurkę od klucza”, czyli ósmego, dość niespodziewanego tomu, miała miejsce 17 października. Inspiracji dla powstania „Mrocznej Wieży” było kilka. Pierwszą, naczelną, był oczywiście „Władca Pierścieni” Tolkiena, choć trudno by porównywać te zgoła od siebie różne dzieła. W swoim cyklu fantasy King chciał ująć, a jednocześnie zaczerpnąć ze słynnej trylogii przede wszystkim jeden motyw – motyw misji. I tak bohaterowie jego sagi, podobnie jak Frodo i jego drużyna, mają cel, do którego usilnie zmierzają, napotykając na swojej drodze całą masę przygód – tajemniczą, tytułową Mroczną Wieżę. Świat, który skonstruował King jest jednak daleko inny od światów fantasy, do jakich się przyzwyczailiśmy. Wynika to niejako z kolejnej inspiracji, czyli westernu, a ściślej – „Dobrego, złego i brzydkiego”. Nie bez przyczyny główny bohater „Wieży”, Roland, przypomina Bezimmiennego o twarzy Clinta Eastwooda, a i elementów Dzikiego Zachodu tu co nie miara. Chociaż nie tylko. King w „Mrocznej Wieży” operuje wieloma stylistykami, swobodnie przenosząc czytelnika z postapokaliptycznych pustkowi, do naszej zwyczajnej współczesności. Cudowności i magiczności miesza ze znaną z jego innych książek „normalnością” człowieka, tworzy własną terminologię i mitologię – w ten sposób powstaje unikalny, właściwy jedynie Kingowi świat. „Mroczna Wieża” wielokrotnie miewała wpływ na inne jego książki, i na odwrót – inne powieści wpływały na to, co ostatecznie pojawiało się w „Mrocznej Wieży”. „Carrie”, „Miasteczko Salem”, „Bastion”, „Bezsenność”, „Oczy smoka”, „Serce Atlantydów”, „Desperacja” i wiele innych – czytając „Wieżę” napotkamy na liczne nawiązania do całej bibliografii autora. Nic więc dziwnego, że właśnie ten cykl fantasy niesie w sobie ogromną wartość dla samego Kinga, i w równym stopniu zaczarował również jego fanów.