Sophie Marceau - ponadczasowy seksapil po francusku

Mijający weekend w kinach był jednocześnie momentem powrotu na ekran jednej z najpiękniejszych francuskich aktorek. Sophie Marceau, jak zawsze ponętna, choć już dojrzała, przywróciła pamięć o sobie jako o jeden z najbardziej godnych pożądania gwiazd. „Pożądanie” to film raczej dla kobiet. Oparto go na miłosnej historii starszego, żonatego mężczyzny do pięknej, fascynującej kobiety po burzliwym rozwodzie. Pierre, mimo uczucia jakim darzy swoją żonę Anne, nie może przestać myśleć o pięknej nieznajomej. Elsa, świeżo po burzliwym rozwodzie, niechętna wchodzeniu w nowe relacje, wciąż jest pod wrażeniem nieznajomego. Co z tego wyniknie? Choć „Pożądanie” jest filmem kobiecym, ma w sobie coś, co zainteresuje niejednego mężczyznę – postać Sophie Marceau. Aktorki bardzo cielesnej, ponętnej, naturalnej, a jednak fascynującej. Francuski, która swoją karierę zbudowała na seksapilu – bardziej subtelnym niż ten znany w Hollywood, z drugiej strony – jeszcze mocniej lubieżnym, bo naturalniejszym.
Piękna Sophie na ekranie zadebiutowała już jako trzynastolatka. Wówczas wystąpiła w filmie „Prywatka”, który osiągnął sukces i otworzył jej drzwi do kariery. Druga część filmu również cieszyła się sporą popularnością. Nie mogłam mieć niewinnego związku z mężczyzną. Wciąż czułam, jak chłopcy patrzą na mnie myśląc, że widzą nastolatkę z filmu – opowiadała potem aktorka. Od tamtej pory zagra w całej masie filmów opartych na jej relacjach z mężczyznami. „Prywatka” okazała się zbawienna dla kariery Sophie, jednak miała też inne, mniej przyjemne konsekwencje. Wyrwała bowiem młodziutką dziewczynę z jej nastoletniego życia, dała w ręce potężną moc – sławę i zmusiła do radzenia sobie samej w tej nowej, niełatwej rzeczywistości.
Świat chciał oglądać tę dorodną, zdrową dziewczynę, która jak zachwycająca roślina rozkwitała na jego oczach. Lata później Marceau będzie się mierzyć z intelektualnymi kompleksami, które są oczywiście konsekwencją zaniedbań w edukacji i przedwcześnie rozpoczętej kariery. Z grubsza role Sophie Marceau można podzielić na dwa rodzaje: filmy kostiumowe, do których był zatrudniana z powodu szlachetnej urody oraz filmy w dużej mierze opierające się na jej cielesności. W ten drugi trend wbił się, a nawet go ukształtował, Andrzej Żuławski, polski reżyser i swego czasu wieloletni partner aktorki. Związek tych dwojga spowodował niemały skandal i oburzenie Francuzów, którzy byli pewni, że oto rozhisteryzowany artysta z Polski postanowił wykorzystać młodą dziewczynę. Był rok 1985, a Sophie miała zaledwie 18 lat. Szybko wprowadziła się do Żuławskiego. Wkrótce urodziła mu syna. Twórca starał się rozwijać zainteresowania młodziutkiej aktoreczki, był jej przewodnikiem po kulturze, podsuwał wartościowe książki, zachęcał do słuchania dobrej muzyki. Ona zaś nadrabiała zaległości - długie godziny na czytaniu, pisaniu i malowaniu. Grała oczywiście też w jego filmach. Były to między innymi: "Narwana miłość". "Moje noce są piękniejsze niż wasze dni" czy "Błękitna nuta". Reżyser całkowicie odarł ją z jej dziecinnego wizerunku, uczynił pełnoprawną kobietą, w którą nie sposób nie wlepiać oczu. Ciało Marceau, ponętne piersi i krągłe biodra, stały się symbolami francuskiego kina, jego dobrem narodowym.
Przypomnijmy sobie zresztą pamiętną sytuację z 2005 roku i festiwalu w Cannes. Oto Sophie Marceau kroczy po czerwonym dywanie w Pałacu Festiwalowym, nagle ramiączko jej sukni zsuwa się, ukazując nagą pierś. Ta głośna, gorąca i niespodziewana scenka mogłaby stanowić symbol całej obecności Francuski w kinie – efektownej, seksualnej, zjawiskowej i na swój sposób szokującej. Dziś Marceau ma już 47 lat. Nie wygląda na swoje lata, wciąż czaruje świeżością i dobrze znanym, subtelnym urokiem. Obecnie jest żoną Christophera Lamberta. Regularnie wraca na ekran i z całą mocą przypomina, z jak wielką klasą można nosić na sobie kobiecość.