Masamune Shirow - guru japońskiej kreski

Japońskie komiksy mają w sobie tę specyficzną „miękkość”, której próżno szukać w europejskim komiksie – oczywiście z całym szacunkiem dla twórczości europejskich rysowników. Dlatego właśnie unikalny klimat i charakter mangowych opowieści już dawno przekonał do siebie polskiego czytelnika, który wśród japońskich tomików z historiami obrazkowymi wyłonił swoich faworytów. Jednym z najbardziej u nas popularnych mangowych twórców jest oczywiście Masamune Shirow, autor dwóch „gigantów” na rynku komiksu: Ghost in the Shell” oraz „Appleseed”. Shirow urodził się pod koniec listopada 1963 roku. Jest postacią raczej tajemniczą – posługuje się pseudonimem, mieszka na uboczu, na prowincji, w towarzystwie gór i oceanu, izoluje się od ludzi, najchętniej pracuje sam, jak ognia unika kontaktów z prasą. Tworzy przy tym rzeczy wyjątkowe, a jego liczba fanów nieustannie się powiększa. Pseudonim rysownika tłumaczy się jako połączenie kilku wyrazów: Masamune to nazwisko legendarnego płatnerza, „shi” odczytuje się jako „samuraj”, natomiast „row” znaczy „młody człowiek”. Dzisiaj Shirow młody już nie jest, dobiega właśnie pięćdziesiątki, miejmy jednak nadzieję, że tworzyć zechce do późnej starości. Znany jest przede wszystkim ze stylistyki cyberpunkowej. Motyw przewodni jego twórczości (która przeplata się ze sobą, uzupełnia, przez co można traktować ją jako jedną całość) to zależność między człowiekiem i wytworami techniki oraz związane z tym niebezpieczeństwa. Cyborgi, roboty i ich „dusza” – to fascynuje Masamune najbardziej. Jego debiutem jest manga pt. „Black Magic”, którą rysownik stworzył w roku 1983. Co ciekawe, sam sięgnął po mangową twórczość dopiero na studiach (a studiował malarstwo olejne). Trzeba przyznać, że to bardzo późno jak na Japończyka. Nie trzeba było długo czekać, by połknął tak zwanego bakcyla i postanowił przekwalifikować się na twórcę komiksów. Na dobre mu to wyszło – już wraz z debiutem sława zapukała do jego drzwi. Dwa lata później powstało słynne „Appleseed”, które okazało się prawdziwą trampoliną nie tylko na szczyt japońskiego rynku komiksowego, ale i amerykańskiego. Manga składa się z czterech tomów opowiadających historię dwójki bohaterów: Denuan Knute, byłej policjantki Los Angeles Police Departament i Briareosa Hecantonchresa, człowieka-cyborga, byłego zabójcę KGB, który stał się ofiarą zamachu bombowego. Ratując mu życie, zamieniono go w cyborga. Akcja rozgrywa się po III wojnie światowej, w roku 2137. Cały świat zamienił się w pustkowia, a Ameryka rozpadła się na dwie części kontrolowane przez Imperium Amerykańskie i ZSRR. Koło wybrzeży Afryki natomiast powstało utopijne miasto OLIMP zarządzane przez bioroidy i genialny mózg o nazwie GAIA. To tutaj musi zaadaptować się para bohaterów, mimowolnie angażując w polityczne konflikty. „Ghost in the Shell” pojawiło się na rynku kilka lat później, bo w roku 1991. Historia zyskała sobie ogromną popularność na całym świecie, również dzięki ekranizacji wyreżyserowanej przez Mamoru Oshiiego. Głównym wątkiem historii jest pościg Sekcji 9 Wydziału Bezpieczeństwa za tajemniczym, wkradającym się do ludzkich mózgów hakerem zwanym Władcą Marionetek. Grupą walczącą z przestępczością dowodzi charyzmatyczna Major Motoko Kusanagi – piękny cyborg. Opowieść, mimo że pełna wybuchów i pędzącej akcji, w dużej mierze porusza wątki egzystencjalne i moralne, pytając o rolę maszyny w życiu człowieka. Dzisiaj „GITS” stawiany jest obok „Blade Runnera” i „Matrixa”. Bez tego komiksu nie byłoby wiele dzieł, które podporządkujemy cyberpunkowi. Shirow z dystansem podchodzi do ekranizacji swoich komiksów. Oddziale je grubą kreską od własnej twórczości, oskarżając adaptowanie o konieczność spłycania wątków i o różnego rodzaju ograniczenia. Poucza, że nie należy ich ze sobą wiązać, gdyż te dysponują całkowicie innymi środkami przekazu. Artysta do dzisiaj mieszka w Kobe. Oprócz rysowania dużo czyta. Wertuje książki z dziedziny biotechnologii, technologii militarnej, pogłębia swoją wiedzę z zakresu mitologii różnych kultur. Oprócz dwóch słynnych wcześniej wspomnianych dzieł wypuścił na rynek również „Dominiona” i „Oriona”. Chciałoby się, by zaskoczył nas czymś jeszcze.