Johnny Cash - sex, drugs &... country

Wbrew obiegowej opinii głoszącej, że muzyka country to wiejskie przygrywki, istniał kiedyś artysta, który skutecznie łamał ten stereotyp. Johnny Cash, będąc królem muzyki country, wykraczał daleko poza ramy gatunku, który uprawiał, tym samym stając się legendą całego muzycznego świata. Utwory napisane przez niego to przykład prawdziwie męskiego grania – charyzmatycznego, ale bez wstydu sięgającego również po autentyczny liryzm. Johnny Cash urodził się w lutym 1932 roku w miasteczku Kingsland w stanie Arkansas. Komponować zaczął, mając już dwanaście lat. Zadebiutował jeszcze w szkole średniej. Zanim jednak rozpoczął podbój muzycznego rynku, pracował najpierw w fabryce samochodów, potem wstąpił do armii. Po zakończeniu kariery wojskowej, pewny tego, co chce robić w życiu – ubiegał się o kontrakt z Sun Records. Udało się – pierwsze single Casha to „Cry, cry, cry” i „Hey Porter”. Jego kariera szybko nabrała rozpędu. Do końca lat 50 udało mu się osiągnąć niemalże taką sławę, jaką posiadł Elvis.
Artysta grał około 300 koncertów rocznie, a żył niczym wzorowy rockandrollowiec. Dzieląc pokój z amerykańskim piosenkarzem Waylonem Jenningsem, przyznawał, że nie ma takiego narkotyku na całej planecie, którego wówczas obaj by nie spróbowali. Problemy z alkoholem i amfetaminą pojawiły się więc szybko. Życiorys muzyka, burzliwy i gwałtowny, pełny był także spięć z prawem – Cash często lądował w areszcie za rozróby barowe, bójki czy dragi. Objawienia podobno doznał w roku 1965. Miało ono miejsce w jaskini Nickajack, gdzie muzyk nafaszerowany narkotykami próbował popełnić samobójstwo. Zamach na siebie szczęśliwie się nie udał, co okazało się punktem zwrotnym w życiu Casha.
Niemały wpływ miała na niego również kobieta. June Carter, piosenkarka muzyki country dzieląca z artystą scenę, łóżko, a później całą resztę życia – wielokrotnie pomagała mu się pozbierać, wyjść z dołka, przez co Cash nigdy na dłużej nie zniknął z list przebojów. Mimo burzliwego życia, a później ciężkiej choroby, Cash dożył siedemdziesiątki. Ostatnią płytę nagrał tuż przed śmiercią, bo w 2002 roku. "American VI: Ain't No Grave" to wydana pośmiertnie szósta część z serii albumów nagrywanych od roku 1992 w wytwórni American i jednocześnie piękne, refleksyjne pożegnanie ze światem i muzyką. Wykonując utwory, które się na niej znalazły, Cash powziął ogromny wysiłek – już wtedy walczył z chorobą i słabościami własnego ciała. Cały sześcioprocentowy cykl, jak przystało na legendę, jest uznawany za jedno z najważniejszych i najbardziej poruszających osiągnięć muzycznych w historii.