Dziś dobrych thrillerów już się nie robi? - najciekawsze dreszczowce ostatnich miesięcy

Dziś dobrych thrillerów już się nie robi – kręcą nosem malkontenci podczas kolejnych seansów filmów z Jasonem Stathamem czy Liamem Neesonem. Przesycenie efektami, bezsensowna fabuła, za dużo „kopania”, wybuchów, za rzadka atmosfera – tym w dużej mierze charakteryzuje się współczesne kino rozrywkowe. A gdzie klimat i budowanie napięcia? Czy pośród gąszczu filmów nijakich da się wyłuskać produkcje, których twórcy wiedzą, jak powinno robić się thrillery z prawdziwego zdarzenia? Owszem, zdarzają się i perełki. Przed wami lista najciekawszych thrillerów ostatnich sezonów. Filmów o dobrym rodowodzie, oryginalnych i wspartych świetnym klimatem.
Labirynt Gdy wszedł na ekrany, z miejsca został okrzyknięty jednym z najlepszych thrillerów od lat. Jego twórca, Denis Villeneuve, znany był do tej pory z kina niszowego, „Labirynt” zaś jest jego pierwszą hollywoodzką produkcją. Do filmu zaprosił prawdziwe gwiazdy. W obsadzie znalazł się na przykład Wolverine (Hugh Jackman) oraz Donnie Darko (Jake Gyllenhaal). Film nie ma skomplikowanej fabuły, nie jest odkrywczy, w dużej mierze opiera się nawet na schematach. Historia zostaje tu jednak opowiedziana z klasą, niebanalnie, z umiejętnie budowanym napięciem i klimatem. Atmosfera jest tu gęsta do bólu, a siły między tych „złych” i „dobrych” rozłożone tak jak trzeba. To właśnie takich thrillerów potrzebuje współczesne kino.
Locke Jedno z ciekawszych zaskoczeń filmowych ostatnich miesięcy. Pomysł na ten film wydawał się karkołomny, a jednak nikt karku sobie nie złamał. Wręcz przeciwnie. „Locke” to świetny dowód na imponujący warsztat aktorski i talent Toma Hardy’ego, który unosi całe widowisko na swoich barkach. Bohater w trakcie jazdy samochodem odbiera telefon. Ten zaś wywraca jego życie do góry nogami. Teraz z minuty na minutę będziemy śledzić dramat mężczyzny, któremu grunt osuwa się spod stóp, chociaż on sam wciąż siedzi w tym samym samochodzie. Potężny klimat, oszczędne środki, mądrze poprowadzony scenariusz –to główne zalety tejże produkcji.
Stoker „Stoker” to pierwszy amerykański film Chan-wook Parka. To również pierwsze filmowe dzieło na jego koncie, w którego powstawaniu scenariusza nie brał udziału. Niektórzy twierdzą, że na tle imponującego dorobku twórcy „Oldboya”, „Stoker” wypada nieco sztywno, nie ma tej samej lekkości. A jednak jest to historia ciekawa, błyskotliwa, a do tego wsparta rewelacyjną, dziwaczną atmosferą. Główne bohaterki to matka z córką. Po śmierci głowy rodziny do ich posiadłości wprowadza się nieznany wujek, u którego nie trudno podejrzewać złe intencje. A napięcie rośnie.
Trans Seans „Transu” wprowadza widza w osłupienie. Niektórzy uznają ten film za stracony już po pól godzinie, inni będą oglądać go jak zahipnotyzowani do samego końca. Fabuła jest z pozoru prosta: pracownik domu aukcyjnego ukrywa skradziony, bezcenny obraz. Jednak w czasie ucieczki traci pamięć. Szef gangu wynajmuje dla niego terapeutkę, która mu pomaga odzyskać wspomnienia. Danny Boyle, twórca takich filmów jak „Trainspotting” czy „Slumdog. Milioner z ulicy” i tym razem korzysta z typowych dla siebie środków: akcje przeprowadza brawurowo, z dużą dozą energetycznej muzyki. Tym razem jednak plącze się w intrydze, miesza i komplikuje, oddając nam w ręce dzieło nierówne, często dziwaczne i zaskakujące. A mimo to klimatyczne i warte obejrzenia.
Maszyna Czas na dreszczowiec osadzony w realiach science-fiction. Fabuła „The Machine” nie jest wyszukana. Mamy więc opowieść o cyborgu czerpiącą całymi garściami z takich produkcji, jak „Ghost in the Shell” czy „Łowca androidów”. Brytyjskie Ministerstwo Obrony opracowuje nową broń, która może zmienić układ sił. Genialny programista Vincent McCarthy kreuje Maszynę, androida, który myśli i może nabywać i rozwijać swoje umiejętności. Jednocześnie widzi w tym szansę uratowania swojej śmiertelnie chorej córki. To kino skromne, niskobudżetowe, początkowo oparte na dialogach, kończące się scenami akcji. Wszystko jest tu na swoim miejscu: emocje, napięcie, atmosfera i dobrze skonstruowany świat sci-fi.
Borgman Na koniec kino rodem z Holandii. Film opowiada o włóczędze, który ucieka ze swojej dotychczasowej kryjówki (labiryntu podziemnych korytarzy w lesie) przed pogonią uzbrojonych mężczyzn. Trafia do aroganckiej rodziny z wyższej klasy, zmieniając życie jej członków w koszmar i jednocześnie odkrywając jej prawdziwe oblicze.
Niektórzy powiedzą, że ten film jest „poryty”, inni przyrównają go do słynnego „Funny Games”, znajdą się też zniesmaczeni widzowie – za każdym razem jednak wrażenie podczas seansu będzie piorunujące.