Del Shannon, wielki szlagier i tragiczna śmierć

Któż z nas nie zna wielkiego hitu pt. „Runaway” do dziś odświeżanego przez stacje radiowe i telewizyjne? Mimo że tak wielu ma w głowie zakodowaną tę melodię, nie każdy wie, że jej autor odszedł od nas w tragicznych okolicznościach. Zaledwie wczoraj minęła 25 rocznica jego śmierci. Del Shannon, amerykański piosenkarz rockowy, strzelił sobie w głowę 8 lutego 1990 roku. Dołączył tym samym do szeregu fatalnych gwiazd muzyki rozrywkowej, które nie zdołały na własnych barkach udźwignąć sławy i związanych z nią nadziei. Piosenka pt. „Runaway” trafiła na listy przebojów w 1961 roku. To ona przyniosła piosenkarzowi popularność, rozsławiła jego nazwisko na całym świecie i na zawsze zapisała je na kartach historii. Shannon naprawdę nazywał się Charles Weedon Westover, jednak na potrzebę kariery wymyślił bardziej przebojowy pseudonim – zaczerpnął go od ksywki wrestlera występującego w Hi-Lo Club w Battle Creek w Michigan oraz limuzyny Cadillac DeVille.
„Runaway” zasłynęła nie tylko dzięki chwytliwej tragiczno-wesołej melodii i rozdzierającemu serce, chociaż lekkiemu tekstowi, ale też specyficznej solowej partii na klawiszowym instrumencie nazwanym Musitron, zmodyfikowanym przez współpracownika wokalisty Maxa Crooka. Hit okazał się tak wielki, że w zaledwie dwa tygodnie osiągnął pierwsze miejsce na liście „Billboardu”, a potem trafił na sam szczyt brytyjskiej listy przebojów. Co ciekawe, Shannon cieszył się większą popularnością w Wielkiej Brytanii niż w swojej ojczyźnie. Po jakimś czasie zaczęto go łączyć z tak zwaną „brytyjską inwazją” (The Beatles), a jego muzyka stała się czymś na kształt łącznika amerykańskiej kultury (Elvis Presley) z brytyjską. Shannon nagrywał na potęgę i śpiewał na licznych scenach, jednak jego kariera nie była w stanie osiągnąć szczytu przez rozwijająca się chorobę alkoholową wokalisty. Wkrótce odszedł w cień, ale nie był to jeszcze jego muzyczny koniec. Już wkrótce „Runaway” na nowo miało podbić gusta słuchaczy. Wydarzyło się to w latach osiemdziesiątych, kiedy słynna piosenka Shannona została wykorzystana w niezwykle popularnym serialu stacji NBC, czyli „Crime Story”, opowiadającym o walce chicagowskiej policji z mafią. Serial niczym przebój Shannona stał się wielkim szlagierem i szybko okrzyknięto go mianem kultowego. W roli głównej zobaczyliśmy wówczas Dennisa Farinę.
Każdy kolejny odcinek otwierał przebój Shannona, jednak nieco w zmienionej wersji – otrzymał dzięki temu drugie życie, a wokalista niepowtarzalną szansę, by przywrócić swoją karierę na odpowiednie tory. Nawiązał wówczas współpracę z Tomem Pettym i Jeffem Lynnem (Electric Light Orchestra), mówiło się też, że po śmierci Roya Orbisona dołączy do współtworzonej przez Boba Dylana i George'a Harrisona supergrupy Traveling Wilburys. Nic jednak z tego nie wyszło. Już niedługo bowiem artysta odebrał sobie życie. Pewnego ranka martwego z rozstrzelonym mózgiem znalazła go w ich wspólnym domu żona. Jego ciało zostało skremowane, a prochy rozrzucone. Pięć dni wcześniej wystąpił na koncercie z okazji rocznicy tragedii z 3 lutego 1959 roku, kiedy to w wypadku lotniczym zginęli m.in. Buddy Holly, Ritchie Valens i J.P. Richardson. Shannon zażywał w tym czasie na potęgę Prozac, który tylko pogłębił jego chorobę. Na skutek tych wydarzeń „Runaway” zyskała trzecie życie, a pewnie nawet nieśmiertelność, jednak jej melodia już na zawsze zostanie podszyta tragedią.