Auto-tune - kto tak naprawdę potrafi śpiewać?

Auto-tune, czyli cyfrowa korekcja wokalu, już jakiś czas temu zrewolucjonizowała rynek muzyczny. Rewolucja ta jednak jednocześnie wzbudziła wiele kontrowersji, a niektórzy twierdzą, że stała się zmorą branży muzycznej regularnie ciągnącą ją w dół. Od czego się zaczęło? Jako pierwsza funkcji auto-tune użyła Cher w słynnym kawałku „Believe” nagranym w 1998 roku. Pomysł ten wówczas nie służył do zamaskowania niedostatków jej głosu, gdyż ta już lata wcześniej udowodniła, że śpiewać potrafi rewelacyjnie. Zabieg był czymś w rodzaju eksperymentu, a nawet żartu. Jednocześnie stał się wyjątkowo inspirujący dla innych wokalistów oraz producentów, by wkrótce opanować całą branżę. Na czym polega auto-tune? To nic innego jak zlikwidowanie milisekundowych przerw między tonami i wypełnienie ich dźwiękiem. Dzięki temu śpiew nabiera płynności, ale i również specyficznego, syntetycznego charakteru. Można powiedzieć, że to taki „botoks” głosu – niby coś naprawia, ale jednocześnie czyni sztucznym. Pozwala w bardzo prosty sposób (za pomocą jednej wajchy!) wygładzić i podciągnąć wokal, który nie trafił w odpowiednie dźwięki, a co za tym idzie korygować wszelkie fałsze – wygodnie, prawda? Niedługo po eksperymencie Cher auto-tune stał się elementem dominującym we współczesnej muzyce pop. Tak bardzo się do niego przyzwyczailiśmy, że nie raz nie potrafimy rozróżnić prawdziwego głosu od drobnych „muśnięć” jego funkcją. Któż zresztą ze współczesnych gwiazd go nie używa? Katy Perry, Justin Bieber, Lady Gaga, Madonna, Britney Spears, Rihanna, Taylor Swift, Ellie Goulding, Avril Lavigne – te wszystkie wokalistki mają na swoim koncie to specyficzne wygładzanie głosu. Niekwestionowaną królową auto-tune’a jest oczywiście Britney Spears, którą już od dawna podejrzewa się o totalny brak umiejętności śpiewania. Swego czasu z zarzutami o brak muzycznych kwalifikacji podejrzewano Keshę.
Gdy na rynku ukazał się jej pierwszy album pt. „Animal” zawrzało. Wokalistka musiała się gęsto tłumaczyć, że podkręcanie jej głosu w tym przypadku to jedynie próba poddania się współczesnej modzie, nie maskowanie braku talentu. Coś w tym jest. Z używania auto-tune musiał się także wytłumaczyć Michael Buble, któremu przecież nie można odmówić potężnego talentu. Jego największy hit "It's a Beautiful Day" jest ewidentnie podrasowany cyfrowymi technikami, przez co brzmi zupełnie nienaturalnie.
Buble utrzymywał w wywiadach, że został wraz ze swoim producentem wręcz zmuszony do takiej przeróbki głosu, gdyż stacje radiowe niechętnie puszczają utwory nie dotknięte cyfrową korekcją. Jak się okazuje, dzisiaj śpiewać może naprawdę każdy. Nietrudno jest zrobić gwiazdę z osoby o umiarkowanie przyjaznym głosie i zerowych umiejętnościach. Czy zatem jesteśmy świadkami artystycznego upadku branży muzycznej, która staje się coraz większym oszustwem? Auto-tune wykorzystywany z pomysłem i z umiarem, może dać też rewelacyjne efekty.
Świadczy o tym choćby zelektronizowana twórczość Daft Punk na czele z „One More Time”, eksperymenty Kanye Westa, a nawet muzyczne poszukiwania Rihanny (np. „Disturbia”). Wciąż też uchowały się „oldschoolowe” gwiazdy, które bez korekcji głosu radzą sobie rewelacyjne. Do czołówki zaliczyć należy Beyonce o potężnym wokalu, Pink czy Alicię Keys. Auto-tune nie zdołał jeszcze opanować rockowej muzyki, w której wciąż możemy doszukać się prawdy, realnych umiejętności i naturalności. Któż bowiem tak naprawdę lubi być oszukiwany?